2010 VERJAARDAGS KAARSJES

 

(Klik op het kaarsje…)

EXPERIMENT 2 - THINGS I DID WRONG

Nog een experiment voor school. Misschien maak ik voor autonoom werk een reeks foto’s over dingen die ik mispeuterde toen ik klein was.

Hieronder een eerste foto, toen ik ongeveer 6 jaar was heb ik met een schaar de ingeplugde draad van onze stofzuiger doorgeknipt, toen had ik er geen reden voor behalve pure nieuwsgierigheid van wat er zou gebeuren. Een luide knal en alle lichten gingen uit. Ik deed natuurlijk alsof ik van niets wist.

THIRD AND SEVENTH

Een project dat volledig bestaan uit CG (computer generated) beelden. Klik op de foto’s om naar de site van het project te gaan.

Voor alle duidelijkheid niets van wat je daar ziet bestaat dus in het echt, alles (alles) is gemaakt met de computer. Ik wou dat ik dit ook kon!

JENS EN JOKE - EXPERIMENT 1a

In het 2de semester maak ik een autonoom werk, ik heb een heleboel ideeën en hier en daar probeer ik er eentje zichtbaar te krijgen. Sterk geïnspireerd door Ruff zijn dubbelportretten en mijn autonoom werk van vorig jaar maakte ik onderstaand “ding”. Als je blijft kijken naar het beeld zie je flarden van een 3de persoon opduiken die de som is van de 2 wisselende beelden (het is een beetje zoeken eer je het ziet...) De snelheid van het wisselen is nog een beetje moeilijk om goed te krijgen want er is een "sweet" spot (die ik handmatig kan nabootsen maar automatisch nog niet goed lukt) waar het echt goed werkt. Joke en Jens hebben niets met mekaar te maken in dit experiment dus dit is enkel een gimmick. Misschien maak ik wel eentje waar de getoonde personen een band hebben met elkaar.

Dicht tegen het scherm kruipen en op ooghoogte kijken. Je kan het beeld stilzetten door erop te klikken.

EXPERIMENT 1b

Jens en Sofia smeet ik ook samen.

Je kan het beeld stilzetten door erop te klikken.

VANAVOND PAK IK PAUZE - © JAN GELOEN

 

LANGS VLAAMSE WEGEN

LANGS VLAAMSE WEGEN - TERMINUS

DE 10-MINUTEN SESSIES

FIVE MINUTES OF HEAVEN

BREAKFAST CLUB VS INDIANA JONES

Toen ik in 2007 Kortrijk nog als student doortjoolde namen mijn collega studenten me op een avond mee naar een vernissage van Arne Quinze. Een beruchte en beroemde Kortrijkse ontwerper.

We reden met onze fietsen waar de dure auto’s net iets sneller vooruit gingen, maar wij konden wel sneller parkeren. We liepen in onze werkplaatsoutfit door dezelfde ruimte als de EEN TV-ploeg, die kerel van Goose en nog een heleboel andere mensen die er voor zorgden dat zo veel mogelijk ogen hen gezien hadden.

Na alles gezien te hebben en een ongezond aantal drankjes/hapjes te hebben bemachtigd van de kleine meisjes die iedereen tot dienst waren moest ik naar het toilet. Het voelde niet 100% normaal om in het gezelschap van al dat eigenaardige volk en de vaak nog eigenaardigere objecten naar het toilet te moeten. Maar eenmaal ik het toilet ontdekte begreep ik dat naar het toilet gaan in zo’n sferen iets helemaal anders is dan gewoon efkes gaan pissen.

Beeld je een kamer in van 3,5 op 3,5 meter die helemaal zwart is geschilderd. Van dat mat absorberend zwart op hout. Er staat/hangt in die kamer 1 toilet uit inox en 1 rol wit wc-papier komt uit de zwarte muur. De vloer is ook zwart. In het zwarte plafond zit er een klein rond gat dat niet groter is dan 8cm waar klassieke muziek uit komt. Niet van die zware klassieke muziek, eerder van die film-klassieke muziek, heroische einde van de film-klassieke muziek. Niet ver van dat gat een iets groter gat waar een gele lamp de kamer net genoeg verlicht. Dat was alles.

Op dit moment was de deur nog open en hoor ik nog het gerommel van de vernissage en was de kamer nog verlicht van het licht uit de gang. Ik sloot de deur en het was net alsof ik in een geluiddichte kamer opgesloten zat, samen met de film-muziek. Eenmaal “geïnstalleerd” bekroop mij een enorm eigenaardig gevoel zo heel stil in een compleet zwarte en zwak verlichte kamer die duidelijk te groot was om 1 toilet te bevatten. Ik voelde mij bijna een held om daar zo te zitten op de pot, de muziek hielp daarbij wel. Ik heb er een kwartier gezeten. Ik had geen kwartier nodig maar het was gadorie een eigenaardige kamer. Achteraf bekroop me het besef dat ik waarschijnlijk in 1 van Arne’s ideeën naar het toilet ben geweest en dat ik er zonder het goed te weten zomaar ben ingelopen. Maar daar zat de muziekkeuze wel voor iets tussen.

Hoedanook ik heb sindsdien geen toilet meer gevonden waar ik zou blijven zitten achteraf. Daar zou ik wel graag eens een foto maken.